پلمپ دفتر کانون مدافعان حقوق بشر که با یورش ماموران لباس شخصی و غیر شخصی و استفاده از زور نیز همراه بوده یک رویداد بزرگ است.
اول به این خاطر که کانون مدافعان حقوق بشر نهادی تاثیر گذار در مقابله با نقض حقوق بشر در ایران است.دستکم سه کارکرد این کانون برای قدرت مطلقه نظارت گریز آزاد دهنده بوده و هست؛ «گزارش های مداوم کانون از نقض حقوق بشر»،«دفاع رايگان از قربانيان نقض حقوق بشر» و «آموزش حقوق بشر و آشنايي شهروندان با حقوق اساسی و انسانی خودشان».براین ها مي شود حضور وکلايي مسلط، شریف و شجاع در کانون مدافعان را نیز افزود.
اهميت ديگر پلمپ دفتر کانون مدافعان حقوق بشر اما در تغيير رويکرد مقامات حکومتي در تهران از «موازی سازی در ازای نهادهای مستقل و غیر حکومتی ، و راه اندازی نهادهاي مشابه اما وابسته و گوش به فرمان» به «حذف نهادهاي مستقل» است.
سند این ادعا نیز این دو خبر است؛
2.آغاز به کار مرکز بسیج حقوقدانان و وکلا در 10 آذر 87
سابقه موازی سازی در جمهوری اسلامی به سال های اول پس از انقلاب باز می گردد و تشکیل دوره اول سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی یا خانه کارگر نمونه های از موازی سازی های سیاسی و صنفی آن سال ها ست.
اما در دوره 8 سال ریاست جمهوری خاتمی که راستگرایان تقریبا برای هر نهاد و سازمانی یک تشکیلات موازی نیز راه اندازی کردند.مشهورترین تشکیلات موازی همان است که به اطلاعات موازی شهرت یافت و کارش اين بود که بگیرد و ببندد و سناریوهای مورد نظر حضرات را اجرا کند.
موازی سازی نهادهای مدنی و صنفی از سوی بخش غیر قابل نظارت قدرت حاکم نیز در این دوره رونق فراوان یافت.آن ها به ازای انجمن صنفی روزنامه نگاران ، انجمن روزنامه نگاران مسلمان راه انداختند،به ازای کانون نویسندگان که نهادی مستقل و مدافع آزادی بیان است ، «انجمن قلم» را به راه کردند که درست از سانسور دفاع می کرد و می کند.
از این نمونه ها بسیار است چنانکه حتی در قبال انجمن های اسلامی و نهادهای مستقل دانشجویی ، راه اندازی جامعه اسلامی دانشجویان را که گرایش به راستگرایان سنتی داشت کافی ندانستند و بسیج دانشجویی را در دانشگاه ها تاسیس کردند.
در همه این سال ها مانع تراشی و برخورد با اعضای نهادهای مدنی یا صنفی مستقل و حتی در حوزه های گسترده ای چون کارگران و دانشجویان سرکوب فعالان و نهادها نیز به اشکال مختلف از سوی جمهوری اسلامی دنبال شده است.
پلمپ دفتر کانون مدافعان حقوق بشر اما حکایت از آن دارد که دوران موازی سازی و مقابله از نظر مقامات حکومتی به پایان رسیده ، و دوران حذف و سرکوب معدود نهادهای مدنی باقی مانده ، آغاز شده است.
در همین مورد؛
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر