۱۳۸۲ آذر ۲, یکشنبه

کلمه چراغ ما ست

پنج سال پیش اول آذر دروازه ورود به کابوسی بود که پس از قتل داریوش و پروانه فروهر همزمان شد با مرگ حمید مصدق و بعد قتل وحشیانه محمد مختاری و محمد جعفر پوینده که البته پیش از همه این ها قتل مجید شریف بود.
روزهای سیاهی که احمد شاملو در نخستین شماره کتاب جمعه هشدارش را ۲۲ سال پیش تر داده بود در آذر ماه ۷۷ به اوج رسید.آن کابوس که هنوز هم یک جور هایی تداوم یافته البته یک روی سکه بود و هست. و روی دیگرش البته همان بلاهت تاریخی است که دستاورد اریکه قدرت برای همه حاکمان است.چراغ ما کلمه بود و هست.و کلمه به دشنه نمی میرد به ریسمانی نمی میرد کلمه.پنج سال خیلی زیاد نیست: آن کابوس حالا خواب کسانی را پر کرده که قرار را از کلمه گرفتند به خیال خود. غافل که از خود می گیرند قرار را...
.....

لحظه‌ی احتضار

کسی اکنون در جایی از جهان می گرید
بی دلیل در جهان می گرید
برای من می گرید

کسی اکنون در جایی از شب می خندد
بی دلیل در شب می خندد
به من پوزخند می زند...ادامه

...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

Template Designed by Douglas Bowman - Updated to New Blogger by: Blogger Team
Modified for 3-Column Layout by Hoctro, a little change by PThemes