رضا ارحام صدر پیشکسوت تئاتر و کمدین سینما در دهه های چهل و پنجاه عصر یک شنبه در اصفهان درگذشت.
او سال ها در تئاتر و سینما خنده را نشاند بر لب مردم، مزدش را هم از مردم و احترام شان گرفت،نه از وزیر و رئیس و مدیر فلان اداره ضد شادی.
با اینکه مثل بسیاری از دیگر هنرمندان ایرانی در سال های پس از انقلاب خانه نشین شد و ظاهرا اتهام او هم این بود که خنده را داده به مردم.برای همین باقی عمرش را دور از صحنه تئاتر و سینما گذراند،اما احترام و عزتش پیش مردم همیشه سرجای خودش ماند.
این جمله ارحام صدر که گفته « من 50 سال كار كردم اما كسي حتي سراغي از من نگرفت» جمله دردناک اما آشنایی است برای ما.همین را از زبان هنرمندان دیگر هم شنیده ام و شنیده ای.بخشی از این «فراموشی» به برنامه «حذف فرهنگی» برمی گردد که در سه دهه گذشته به اشکال مختلف به اجرا در آمده از جانب حاکمیت،اما راستش را بگویم وقتی سرانگشتی حساب می کنم به این نتیجه می رسم که پای من و ما هم گیر است توی این نامردی.
۱۳۸۷ آذر ۲۴, یکشنبه
ارحام صدر خنده را به ما داد،و رفت
مگر ما چند تا ارحام صدر داشتیم؟ و حالا که ارحام صدر رفت ، بهتر است بگویم مگر ما چند تا مرتضی احمدی داریم؟ لااقل قدر او بدانیم.
بیشتر؛
درباره ی
یاد بعضی نفرات
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
http://uk.youtube.com/watch?v=YMM-chD2qD0&feature=channel_page
پاسخحذف