علی اصغر رمضان پور معاون فرهنگی وزارت ارشاد هم دیروز گفته:درباره انتشار کتاب ما با مساله زمان انتشار روبرو هستیم. گاهی زمان انتشار یک کتاب همزمان میشود با موضوعی که ممکن است حساسیت برانگیز باشد. ولی این موضوع این معنی را ندارد، زمانی که بررسی کننده، موضوعی را به عنوان کارشناس ما بررسی می‌کرده هم این حساسیت وجود داشته است. مثلا ممکن است کارشناس ما کتابی را در تابستان سال گذشته بررسی کرده و کتاب اگر در همان موقع منتشر می‌شد هیچ حساسیتی ایجاد نمی‌کرد اما کتابی که تابستان گذشته مجوز گرفته را ناشر میخواهد امسال منتشر کند، این دیگر در حوزه اختیارات ما نیست که به ناشر بگوییم این کتابی که مجوزش را گرفته کی منتشر کن. این در حد حقوق و اختیارات خود ناشر است. ما نباید نظام نظارت و بررسی را طوری تعریف کنیم که بتدریج همه حق و حقوقی که ناشر به عنوان حق مدنی خودش از آن برخوردار است از دست بدهد. خواهش می‌کنم که به یکسری ملاحظات در حوزه فرهنگ توجه شود.
نکته جالب در اظهارات رمضان پور این است که از این پس دو عامل زمان و احساس را هم باید در سرنوشت کتاب دخالت داد.آیا این حرف ها برای ارسال توپ به زمین حریف نیست؟
چندی پیش یادداشتی نوشته بودم با عنوان تراژدی وزارت.وزیر هم توضیحاتی فرستاده بود برای روشن شدن ذهنم.اما باور کردنی نیست که در این مملکت بر خلاف قانون اساسی فعلی حتا دستگاه عریض و طویلی به نام اداره کتاب با استناد به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که حق قانون گذاری ندارد کتاب ها را سانسور میکند بعد هم تازه نویسنده و ناشر و کتاب توقیف میشود و آخر سر هم آقای معاون وزیر که خودش هم با وثیقه آزاد شده میخواهد با وسط کشیدن پای زمان و مکان و احساس یک جوری سر و ته قضیه را هم بیاورد. سانسور یعنی پایمال کردن حقوق انسان ها و توجیهش هم عذر بدتر از گناه.
.........................
کانون نویسندگان هم که از قدیمی ترین نهادهای صنفی ایران است سرنوشت عجیبی داشته تا حالا و به نظرم این سرنوشت عجیب تر هم شده و می شود.پارسال توی مصاحبه مطبوعاتی همین آقای رمضان پور یکی ازش پرسید که چرا به کانون مجوز فعالیت نمی دهید؟او هم جواب داد که تا حالا هیچ در خواستی به این منظور به دستش نرسیده. پس از آن که جلوی برگزاری مجمع عمومی کانون هم کمی بعد گرفته شد.امسال دوباره یکی از معاون ارشاد پرسیده که سرنوشت کانون چه می شود؟او در جواب گفته که کانون پیشینه سیاسی هم دارد و ارشاد به تنهایی نمی تواند مجوز فَالیت چنین نهادی را صادر کند و وزارت کشور بعلاوه وزارت اطلاعات هم باید در این قضیه نظر بدهند.فکر می کنید اگر یک صد سال دیگر در این باره یکی در این مورد بپرسد چه جوابی خواهد شنید؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر