میتوانم خوش حال باشم.لااقل خودم این طور فکر میکنم.وقتی پس از این همه انتظار در میابی که او هنوز مینویسد جز خوشی هیچ حس دیگری دست نمی دهد به آدم. نوشتن را فقط با نوشتن میتوان جبران کرد همان طور که عشق را فقط با عشق.
سطرهای بی اجازه شهرام رفیع زاده
بایگانی یک
بايگانی وبلاگ
-
▼
2002
(73)
-
▼
سپتامبر
(17)
- بازي در شهر سوخته
- اداي دين به شاعر مهرباني و نگراني
- پایان نامه
- برای او یا تو
- کتیبه سوم
- کتیبه دو
- جنبش های دانشجویی؛حقیقت جو، نه قدرطلب
- کودتا
- کتیبه
- برای تو ای یار
- چند شعر از بيژن نجدی
- فرجام اصلاحات؟!
- خنجر از پشت می زنه اون که همراه منه
- روزنتها و جدال تازه رسانهي
- مرا یاد و تو را فراموش
- سكوت، سرشار از سخنان ناگفته است
- كلمات به او آرامش ميدادند
-
▼
سپتامبر
(17)
نوشته هایم درباره؛
- آزادی بیان (50)
- ادبیات (17)
- اقتصاد (2)
- اینترنت (3)
- بازخوانی (1)
- جامعه (37)
- حقوق بشر (75)
- خودمانی (64)
- درباره شاعران (25)
- رسانه (7)
- روزنامه نگاری (18)
- زادروز بعض نفرات (1)
- سیاست (66)
- شعر (30)
- فرهنگ (31)
- کودتای 22 خرداد (24)
- وبکده (13)
- یاد بعضی نفرات (22)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر