انسان زاده شدن تجسد وظیفه است
توان دوست داشتن و دوست داشته شدن...
حالا توی پاییز هشتاد و یک این سطر های شاملو توی گوشم پیچیده و می پیچد چنان کابوسی که پایانی ندارد.من این حبس را می کشم همانطور که تا این جایش را کشیده ام با این یقین که روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر